Jacek Gutorow

Jacek Gutorow, ur. 1970 w Grodkowie, autor wierszy, tłumacz, eseista i krytyk literacki; wykładowca na Uniwersytecie Opolskim; ostatnio opublikował przekład wierszy Simon Armitage Mało brakowało (2019) z Jerzym Jarniewiczem i wybór wierszy Invisible. Selected poems (2021). Mieszka w Opolu. [Fot. Grażyna Niezgoda]

Jacek Gutorow w „Kwartalniku Artystycznym”

Nr 2023 nr 2 (118):  Książka

Nr 2023 nr 1 (117):  

Nr 2023 nr 1 (117):  Autoportret • Obcowanie

Nr 2023 nr 1 (117):  Mężczyzna prosi o powtórzenie tańca •

Nr 2023 nr 1 (117):       William Turner: Gwiazda wieczorna

Nr 2023 nr 1 (117):  Świadomość • Przesieka

Nr 2022 nr 1 (113):  Reszta

Nr 2021 nr 3 (111):  Spotkanie z Różewiczem

Nr 2021 nr 3 (111):  Kompleks Obłomowa

Nr 2019 nr 4 (104):  Kartkując Becketta

Nr 2019 nr 2 (102):  W pętli czasu. Wokół ostatniej twórczości T.S. Eliota

Nr 2018 nr 3 (99):  

Nr 2018 nr 1 (97):  Zgoła nic

Nr 2016 nr 3 (91):  

Nr 2016 nr 3 (91):  Dziennik samotności i wygnania

Nr 2016 nr 2 (90):  W stronę trzeciego języka. Refleksje

Nr 2016 nr 1 (89):  

Nr 2015 nr 2 (86):  

Nr 2014 nr 1 (81):  

Nr 2014 nr 1 (81):  Archiwum literackie Ryszarda Krynickiego

Nr 2014 nr 1 (81):  

Nr 2013 nr 4 (80):  

Nr 2013 nr 4 (80):  Ilekroć słyszę • Zelem

Nr 2013 nr 4 (80):  Przypowieść o wodzie • Śnieg w wierszach Ajgiego • Legenda Aurea

Nr 2013 nr 4 (80):  Trzy medytacje na koniec roku

Nr 2013 nr 2 (78):  

Nr 2013 nr 1 (77):  Rozproszone światło. Notatki do późnego Jamesa

Nr 2011 nr 4 (72):  Beckett. Fragmenty

Nr 2011 nr 2 (70) dodatek:  

Nr 2004 nr 3 (43):  

Nr 2003 nr 1 (37):  Głaz narzutowy w Chróścinie Nyskiej

Nr 2003 nr 1 (37):  Samotne drzewo w  Chróścinie Nyskiej

Nr 2003 nr 1 (37):  Szumakowa • Falkentau

Nr 2003 nr 1 (37):  St. Paul’s Cathedral, Galeria Szeptów

Nr 2003 nr 1 (37):  Niskie ciśnienie

Nr 2002 nr 4 (36):  

Nr 2001 nr 4 (32):  Kraków, środek rozmowy

Nr 2000 nr 4 (28):  Wiersz w kapciach