Ireneusz Kania (1940-2023), eseista, tłumacz ponad stu książek z szesnastu języków, przełożył m.in.: Tybetańską Księgę Umarłych, Opowieści Zoharu, Flawiusza, Vasariego, Mikołaja z Kuzy, Dalajlamę, Rozanowa, Eliadego, Ciorana; autor Pieśni losu (2021), Długu metafizycznego (2021), Tłuka pięściowego i czerwonego jabłuszka. Uwag o przekładach poezji Wisławy Szymborskiej (2023) oraz Trzech przypisów do naszych czasów (2023).
Nr 2023 nr 1 (117): Dziwne-Lągi
Nr 2021 nr 3 (111): Po co uczymy się historii?
Nr 2020 nr 4 (108): Dhammapada – buddyjski „katechizm”
Nr 2020 nr 1 (105): Nota
Nr 2017 nr 4 (96): Śladem świetlika: mrok i światło w poezji
Nr 2014 nr 4 (84): Leopardi sielankowy
Nr 2013 nr 2 (78): Kawafis, czyli o anatomii pamięci
Nr 2023 nr 1 (117): Dziwne-Lągi
Nr 2021 nr 3 (111): Po co uczymy się historii?
Nr 2020 nr 4 (108): Dhammapada – buddyjski „katechizm”
Nr 2020 nr 1 (105): Nota
Nr 2017 nr 4 (96): Śladem świetlika: mrok i światło w poezji
Nr 2014 nr 4 (84): Leopardi sielankowy
Nr 2013 nr 2 (78): Kawafis, czyli o anatomii pamięci
